𝗝𝗶𝘁𝘀𝘂 𝗼𝗳 𝗞𝘆𝗼? Ga je de interactie in met volle concentratie en krachtig gespannen spieren (Jitsu) of met een aanwezig open, ‘dansende’ houding (Kyo)?
Als onderdeel van een 𝟵-𝗱𝗮𝗮𝗴𝘀 𝗹𝗲𝗶𝗱𝗲𝗿𝘀𝗰𝗵𝗮𝗽𝘀𝗽𝗿𝗼𝗴𝗿𝗮𝗺𝗺𝗮 nodigden Sander Dikker Hupkes en ik afgelopen week Raimond Hafkenscheid uit om met de deelnemers ‘in de ring’ te verkennen hoe zij omgaan met ‘constructief conflict’.
We begonnen al raak: een linker directe, gevolgd door een rechterhoek - in tweetallen. 3x de een, dan 3x de ander. En daarna een rondje: wat heb je over jezelf geleerd, en hoe doen jullie dat in relatie tot elkaar?
Gaaf hoe in die kleine oefening al zoveel zichtbaar wordt. Je primaire beweging met bokshandschoenen aan is tekenend voor hoe je het in ontmoetingen buiten ‘de ring’ doet.
💥 Zelf merk ik hoe ik onnodig inhoud - bang dat ik teveel ben voor de ander. Krijg je ervan als je als oudere broer je opgroeit met twee jongere zusjes…
💥 Een van de deelnemers verliest souplesse en plezier door, zoals Raimond het noemt, vol in Jitsu te schieten. Daar mag wat Kyo bij. Een uitdaging die hij ook bij zichzelf op de werkvloer herkent.
💥 Weer een ander merkt op hoe moe hij is van de oefeningen maar toch doorzet, want “fuck it”. Daar gaat hij (ook hier) aan zijn eigen grenzen voorbij.
💥 En dan is er de man die zegt liever helemaal stuk te gaan met cardio training in plaats van het explosieve boksen. Dat roept de vraag op: hoe zou het zijn als je je energie, boosheid en frustratie nog wat meer op de werkvloer zou inbrengen in plaats van het ‘weg’ te sporten?
Als de handschoenen na 3 uur uit gaan, schittert de energie in ieders ogen. Bij meerdere deelnemers is er de “Oh ja.. dit is zo goed voor mij! Ik ga weer meer bewegen, of me zelfs inschrijven voor wat bokslessen”. Alleen dat al is winst.
“𝘖𝘯𝘵𝘴𝘱𝘢𝘯! 𝘉𝘦𝘯 𝘢𝘢𝘯𝘸𝘦𝘻𝘪𝘨, 𝘴𝘵𝘢 𝘴𝘵𝘦𝘷𝘪𝘨, 𝘮𝘢𝘢𝘳 𝘨𝘦𝘯𝘪𝘦𝘵. 𝘏𝘦𝘣 𝘱𝘭𝘦𝘻𝘪𝘦𝘳, 𝘰𝘯𝘵𝘴𝘱𝘢𝘯 𝘫𝘦 𝘮𝘰𝘯𝘥 𝘦𝘯 𝘫𝘦 𝘭𝘪𝘱𝘱𝘦𝘯, 𝘩𝘢𝘢𝘭 𝘢𝘥𝘦𝘮, 𝘨𝘭𝘪𝘮𝘭𝘢𝘤𝘩! 𝘝𝘦𝘳𝘨𝘦𝘦𝘵 𝘑𝘪𝘵𝘴𝘶, 𝘦𝘯 𝘬𝘪𝘦𝘴 𝘷𝘰𝘰𝘳 𝘒𝘺𝘰. 𝘐𝘯 𝘩𝘦𝘵 𝘣𝘰𝘬𝘴𝘦𝘯, 𝘮𝘢𝘢𝘳 𝘰𝘰𝘬 𝘪𝘯 𝘩𝘦𝘵 𝘥𝘢𝘨𝘦𝘭𝘪𝘫𝘬𝘴 𝘭𝘦𝘷𝘦𝘯!” 😁
Commentaires