![](https://static.wixstatic.com/media/80e14f_f2d2e22e769f4b53be3675bc406fedfb~mv2.jpg/v1/fill/w_384,h_512,al_c,q_80,enc_auto/80e14f_f2d2e22e769f4b53be3675bc406fedfb~mv2.jpg)
Extra lange dagen maken om te rechtvaardigen dat jij de rol van leider hebt. Jezelf geen salarisverhoging geven omdat je het verschil met medewerkers zo klein mogelijk wil houden. Die toffe opleiding van een week niet volgen omdat je vindt dat je op de werkvloer nodig bent.
Ik heb het allemaal gedaan in de veronderstelling zo een betere leider te zijn - en het werkt niet. Ik werd er niet inspirerender op, was minder goed in staat de taak te vervullen waarvoor ik was aangenomen en had er op de lange termijn ook minder lol in.
𝗪𝗮𝘁 𝗷𝗲 𝗮𝗹𝘀 𝗹𝗲𝗶𝗱𝗲𝗿 𝗱𝘂𝘀 𝘁𝗲 𝗱𝗼𝗲𝗻 𝗵𝗲𝗯𝘁, 𝗶𝘀 𝗵𝗲𝘁 𝘀𝗰𝗵𝘂𝗹𝗱𝗴𝗲𝘃𝗼𝗲𝗹 𝘃𝗲𝗿𝗱𝘂𝗿𝗲𝗻 𝗱𝗮𝘁 𝗵𝗲𝘁 𝗴𝗼𝗲𝗱 𝗺𝗲𝘁 𝗷𝗲 𝗴𝗮𝗮𝘁. Herken je dat?
Juist wanneer je goed voor jezelf zorgt door regelmatig op vakantie te gaan of op een rustige middag lekker te gaan sporten, inspireer je anderen. Wanneer je prioriteiten stelt en nee zegt tegen hulpverzoeken die niet aan jou zijn om aan te pakken, laat je mensen zien: dit mag. En wanneer je geniet van een goed salaris en leuke uitjes, heeft jouw geluk een aantrekkende werking.
Een belangrijke leiderschapstaak is dat je je geluk moet ‘nemen’. Protesteert er van binnen een stemmetje dat zegt: “dat gaat zomaar niet”. Dan bedenk ik: als ik me schuldig voel, zit ik misschien precies goed.
Dan is het nog steeds niet makkelijk trouwens. Afgelopen 3 weken was ik niet aan het werk omdat ik voor het eerst vader ben geworden… (!). ❤️ 🔥
Ik gunde me de tijd te genieten van deze bijzondere gebeurtenis.
En hoewel ik echt mijn aandacht bij de bevalling en kraamtijd had, knaagt er dan soms ook schuldgevoel aan me. Het idee dat ik mijn collega niet zo lang alleen het werk op kan laten knappen, dat ik uitvoer bij klanten niet kan afzeggen. Vol de ruimte pakken voor mijn eigen geluk/succes gaat niet vanzelf.
Andersom staat me nog scherp voor de geest dat ik het nieuwe huis van een vriend in liep en verzuchtte: Wow! Wat een geweldig huis, zo zou ik ook willen wonen! Waarop hij met een glimlach en zonder merkbaar schuldgevoel zei: “Wat goed om zo contact te maken met je verlangen, Martijn!”
Ja, eigenlijk wel. Ik heb inmiddels een mooie ‘woon-stap’ gezet, maar een huis als dat van hem staat nog steeds op de wish list.
Wat ben ik blij met alle mensen die succesvol durven zijn! Mensen waar ik een beetje jaloers op ben en die me aanzetten tot actie.
Comments